Al mijn kinders

Ik heb mijn wagen vol geladen...vol met al mijn kinders!! Ja ja ik heb mijn naam eer aan gedaan vandaag en hoe!!!!

We gingen op schoolreisje met de klas, een ochtend vliegeren. Ja je kunt zeggen wat je wilt van peru, maar de kindjes zijn met weinig tevreden, ze hebben immers geen efteling, bobbyaanland of zwemfestijnen. Iedereen moest een vlieger meebrengen, veel kindjes hadden er een gekocht maar het merendeel had zelf gemaakte vliegers, de een nog kleurrijker dan de ander. Ik heb mijn ogen uitgekeken zo creatief dat de papa´s en mama´s waren geweest.

Je kunt je voorstellen dat de vliegers aan het branden waren in de plastic zakken en dat vele kinderen zich moesten beheersen om de vlieger niet al op het schoolplein uit te gaan testen!!! De directrice vertelde me dat we met de bus naar de plek van bestemming zouden gaan, dus liepen we met de groep, die bestond uit 30 kleine jong, naar het busstation. Echter wat ik daar aantrof was een zeilschool busje voor 10 personen.

En jawel hoor, dat was onze bus.......30 kinderen en 6 volwassenen kunnen toch gemakkelijk in een correo, zei de directrice me!!! Kinderen op elkaar, onder elkaar naast elkaar, de ganze bus was volgeladen en ik he mijn hart vastgehouden. Ik kon werkelijk niet voor of achteruit. Je moet je indenken dat die kinders natuurlijk niet stil kunnen zitten, ze zijn zo opgewonden als wat, want ze gaan op schoolreisje!!! De bus reed snel en godzijdank zat hij zo vol dat ik niet naar buiten kon kijken en zien hoe gevaarlijk het verkeer hier is.

Enfin, we waren op weg......echter bij de eerste berg aangekomen, trok de bus het niet en moesten alle volwassenen uitstappen en de berg oplopen!!!!!!!!! En ik had nog niet zolang geleden gezworen dat ik niet meer zou hiken. Gelukkig zijn we allemaal heel huids op de plaats van bestemming aangekomen en we waren de bus nog niet uit of alle vliegers werden uit de tassen tevoorschijn getoverd. Ik vond het geweldig, heb de hele ochtend vliegers gerepareed en af en toe de andere kant op gekeken als er een vlieger keihard naar beneden kwam zuilen.... ja ja alles rent en springt elkaar heen en niemand let op of daar toevallig al een andere vlieger is.

Dus gevolg.........binnen een uur waren de helft van de vliegers gesneuvelt. Om toch te vliegeren mochten ze om ste beurt op mijn voeten vliegeren, je kent dat wel, dan ga je liggen benen in de lucht en hun balanseren dan op je voeten. Dolle pret natuurlijk...... Ik heb altijd geleerd van mijn mama geen onderscheidt te maken onder de kinderen. Vandaag werd dat echter lastig, wat wil namelijk het geval, een van de kleine mannen had een dikke groene snottebel. Ik gaf hem subtiel een zakdoekje, wat hij vervolgens tot vliegtuigje vouwde weg weg gooide. Ik had dus geen keus, ik heb een schietgebedje gedaan dat de snottebel niet naa beneden zou vallen terwijl hij op mijn voeten balanceerde en gelukkig gebeurde dat niet........

Het was ee waanzinnige dag en iedereen genoot met volle teugen. Ik destemeer om al die glunderende koppies te zien........wat is het leven toch simpel.